شرایط دشوار و غیرمتعارف

شهر باستانی مرویی شهری بزرگ و ثروتمند بوده که مرکز امپراتوری کوش (Kush) که امروزه جمهوری سودان می باشد در آن قرار داشته است. شهر باستانی مرویی در اواخر دوره امپراتوری کوش که از ۱۰۶۹ پیش از میلاد تا سال ۳۵۰ میلادی به طول انجامید به عنوان پایتخت در نظرگرفته شد. اما پیش از آن شهر ناپاتا (Napata) در سال ۵۹۰ پیش از میلاد پایتخت امپراتوری کوش بوده و شهر باستانی مرویی به عنوان یک مرکز اداری و تجاری مهم در جنوب آن قرار داشت. این شهر در طول سال های ۷۵۰ پیش از میلاد تا ۳۵۰ میلادی در تقاطع یکی از مسیرهای بزرگ تجاری قرار داشت. با الی گشت همراه شوید تا در مورد شهر باستانی مرویی و رمز و رازهای آن بیشتر بخوانیم.

همانگونه که هنوز هیچکس نتوانسته خط نوشته های مروئیتیک (Meroitic) را شناسایی کند اما بر اساس نوشته های تاریخی هرودوت در حدود ۴۳۰ پیش از میلاد می توان ادعا کرد که مرویی شهری ثروتمند و شگفت انگیز بوده است. بر اساس متن های تاریخی شهر باستانی مرویی به اندازه ای ثروتمند بوده که پادشاه ایران، کمبوجیه تصمیم می گیرد تا آن راتصرف نماید. اما فرایند لشگرکشی به دلیل شرایط دشوار و غیرمتعارف بیابان های این منطقه متوقف می شود. با این حال تداوم داستان لشگرکشی کمبوجیه نشان می دهد که شهرت شهر باستانی مرویی به دلیل ثروت آن بوده است. در کتاب مقدسی به نام اتیوپیا (Aethiopia) آمده است که شهر باستانی مرویی همچنین به عنوان جزیره مرویی نیز شناخته می شد زیرا به نظر می رسید که اطراف آن را آب پوشانده است. اگرچه شواهدی وجود دارند که نشان از چراندن بیش از اندازه احشام و استفاده از زمین های کشاورزی داشته که موجب به وجود آمدن مشکلات قابل توجهی شده است، اما در نهایت شهر باستانی مرویی توسط پادشاه آکسومیت (Aksumite) در سال ۳۳۰ میلادی غارت شده و پس از آن رو به افول گذاشت.

تاثیر مصر و پادشاه ارگامنز (Ergamenes)

در حالی که در سال ۸۹۰ پیش از میلاد توافقی در شهر مرویی صورت گرفت، شهر باستانی مرویی از سال ۷۵۰ پیش از میلاد تا ۳۵۰ میلادی در اوج خود قرار داشت. قدیمی ترین مقبره های کشف شده نیز به همان تاریخ شروع این توافق بازگشته و متعلق به Lord A می باشد. پادشاهی کوش شهر ناپاتا را به عنوان پایتخت خود انتخاب کرده و توسط کوشیتس (Kushites) بر این منطقه مسلط شد. او در اوایل دوره خود شیوه و آداب و رسوم مصری ها را ادامه داده و اگرچه در هنر به صورتی مجزا کوشیت (Kushite) را گسترش می نمود اما خود را با عناوین مصری نامگذاری می کرد. با این حال آن ها کم کم به آداب و رسوم بومی خود متوسل شده و نوشته های هیروگلیف مصری را توسط نوع جدیدی از نوشتن به نام مرویتیک (Meroitic) جایگزین نمود. بر اساس نوشته های مورخ باستانی دیودوروس سیکولوس (Diodorus Siculus) جدای از فرهنگ مصری در زمان پیش از سلطنت ارگامنز و در سال های ۲۹۵ تا ۲۷۵ پیش از میلاد روی داد.

تا آن زمان این یک رسم بود که موبدان سطح بالای مصری آمون تصمیم بگیرند که چه کسی پادشاه شده و مدت حکومت او چقدر باشد. سلامت پادشاه به باروری زمین گره خورده بود و موبدان این قدرت را داشتند تا تعیین کنند که آیا پادشاه می تواند حکومت را اداره کند. موبدان اگر پادشاه را ناتوان می دیدند پیامی به آن فرستاده و به او می گویند که از جانب آمون، زمان حکومت او به پایان رسیده و زمان مردن او است. پادشاهان نیز بر همین اساس از دستورات موبدان که از سوی آمون بوده اطاعت کرده و جان خود را برای خیرخواهی مردم ارائه می کرده اند. باستان شناسانی که از شهر باستانی مرویی و ناپاتا کاوش هایی را انجام دادند به طور معجزه آسایی موارد توضیح داده شده توسط دیودوروس را تایید کرده است. با اینکه هیچ مدرک باستان شناسی وجود نداشته اما به وضوح اختلاف فرهنگی میان مرویی و مصر با ارگامنز وجود داشته است. اکثر دانشمندان امروزی نیز توضیحات دیودوروس را به عنوان رویدادهای واقعی پذیرفته اند.

کانداکس (Candaces) ملکه مرویی

ارگامنز اولین پادشاهی بود که اجازه دفن مرده ها را در خارج از مرویی صادر کرد و همچنین قوانینی را تصویب کرد که بر اساس آن فرهنگ مرویی را با مصر متمایز سازد. پس از این زمان در حدود سال های ۲۸۵ پیش از میلاد زبان، نوشتار، هنر مصری و سایر موارد ناپدید شدند. الهه های مصر باستان مانند آمون همانند الهه یونان آپدامیک بوده و ملکه ها نیز  به جای فروعون ها قدرت سیاسی را در سرزمین برقرار می کردند. عنوان ملکه کنتاک (Kentake) که به آن کانداک می گفتند. در بین سال های ۱۷۰ پیش از میلاد و ۳۱۴ میلادی حداقل ۷ ملکه کاداکس وجود داشتند.

ظهور و سقوط مرویی

شهر مرویی در واقع بیش از یک مایل مربع را اشغال کرده و در آن به استخراج آهن، کشاورزی و تجارت مشغول بوده است. رومی ها خواستار مواردی از آفریقا بودند مانند عاج، فیل و بسیاری موارد عجیب و غریب دیگر، اما فیل ها پس از گذشت زمان در جنگ ها بسیار مورد اهمیت قرار گرفتند. تا جایی که یکی از اولین مستندهای همکاری میان پادشاهان مرویی و سلسله تولمایک (Ptolemaic) مصر مربوط به دوره ای می شود که مصریان فیل ها را برای جنگ آماده می کردند. صنعت آهن در مرویی باعث شد تا این شهر شهرت خود را به عنوان یک شهر ثروتمند به دست آورد. از سوی دیگر افرادی که هنر کارکردن با آهن را داشتند بسیار مورد استقبال قرار گرفتند زیرا آن ها تنها افرادی بودند که می توانستند ابزارها و سلاح های جنگی را از اهن بسازند. شهر باستانی مرویی که به صورت اتفاقی در سواحل رود نیل واقع شده بود اشتباه بزرگی انجام داد و آن اینکه مرویی ها از زمین های خود چشم پوشی کرده و مزرعه های حاصلخیز خود را نادیده گرفتند.

تاریخ شهر مرویی پر از اسرار ناشناخته می باشد که به زبان مروئیت نوشته شده است. تهاجم آکسومیت و همچنین استفاده بیش از حد از درختان و زمین ها منجر به بیابان زایی در این منطقه شده و مرویی رو به افول گذاشت. صنعت آهن نیز به دلیل اینکه نیازمند مصرف چوب بود باعث از بین رفتن جنگل ها و متناسبا با آن ها به وجود آمدن کشاورزی گردید. در نهایت شهر باستانی مرویی رها شده و از قرن پنجم میلادی تبدیل به شهری پر از رمز و رازهای ناگفته شد.